U kunt al voorspellen wat er gebeurde, denk ik... Inderdaad: door mijn boosheid, werd R. nog bozer en bozer, waarbij hij uiteindelijk ook echt agressief werd.
's Middags toen we beide al een tijdje rustig waren, hebben we nog even samen gezeten en de situatie besproken. Eigenlijk wilde hij die ochtend alleen maar gehoord worden. Mijn boze reactie had hem echt kwaad gemaakt en dus zeker niet geholpen.
Ik heb mijn excuses aangeboden aan hem en toen kwam het hele verhaal van het weekend eruit. Echt een verhaal waar je kippenvel van krijgt en je de neiging hebt alle instanties in te gaan schakelen. R. kent mij al langer en weet dat ik altijd eerlijk reageer, maar meestal wel rustig. Hij had mijn bozige reactie dan ook niet verwacht (en zeker niet verdiend!).
Een overduidelijk voorbeeld van hoe R. zijn gedrag voortkwam vanuit een crisis-situatie, dat een kordate leerkracht hier niet op z'n plaats is, maar er gewoon even aandacht gegeven moet worden aan het kind. Even de tijd nemen om te luisteren. En vooral...even rust!
Toen R. rustig was, kon hij ook toegeven dat zijn gedrag op zijn minst ambetant was geweest. Hij wist alleen niet hoe hij het had kunnen stoppen. Zijn hoofd zat zo vol..(daarover een andere keer)
En kijk... daar zijn wij nu van toegevoegde waarde. Wij kunnen hem die rust geven. Ik had hem uit de klas moeten halen en toen al zijn verhaal laten doen. Nu ja, zo leer ik dus ook nog altijd!
Dit mooie plaatje kreeg ik via Sandra Kleipas, iemand die ook zelf vaak last heeft van overprikkeling door HSP. Zij geeft hier lezingen en cursussen over en plaatst geregeld iets op social media. Het volgen waard!